Η θέση της κυβέρνησης για τον δημόσιο πλούτο είναι γνωστή. Αυτό που
την ενδιαφέρει είναι το ξεπούλημά του σε μεγάλα ιδιωτικά
συμφέροντα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και το πρόσφατο νομοσχέδιο του
Υπουργείου Τουρισμού που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία και
αφορά μεταξύ άλλων και τις ιαματικές πηγές της Χώρας. Είναι μια
ακόμα περίπτωση, που καταδεικνύει τη βούληση των κυβερνώντων για
την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας. Σε αυτό αποσκοπεί και η σύσταση
της εταιρείας «Ιαματικές Πηγές Ελλάδας ΑΕ».
Ποιο είναι το σχέδιο της κυβέρνησης; Να εξαναγκάσει τους Δήμους να
στραφούν προς την ΑΕ, αφού πρώτα τους έχει αφαιρέσει πρακτικά τη
δυνατότητα να διαχειριστούν οι ίδιοι της πηγές τους. Μπορεί τυπικά να
τους δίνεται το δικαίωμα της επιλογής για το τι θα πράξουν, όμως, με
κυβερνητική επιλογή, δεν τους παρέχονται τα κατάλληλα
χρηματοδοτικά και νομοθετικά εργαλεία, προκειμένου να τις
αξιοποιήσουν. Βέβαια, δεν ισχύει το ίδιο για την ΑΕ, την οποία η
κυβέρνηση «προικίζει» με σημαντικές δυνατότητες, τις οποίες στερεί
ταυτόχρονα από τους Δήμους. Έχοντας, λοιπόν, ν΄ αντιμετωπίσουν τις
τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και τεχνογνωσία, αλλά και τις
γραφειοκρατικές δυσκολίες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Δήμοι δε θα
μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και να διαχειριστούν από μόνοι τις
πηγές.
Δρομολογείται, λοιπόν, η παραχώρηση των ιαματικών πόρων σε μια
Ανώνυμη Εταιρεία. Και στη συνέχεια η «παράδοσή» τους σε μεγάλα
ιδιωτικά συμφέροντα. Δίχως αμφιβολία, μια τέτοια εξέλιξη θα έχει
δυσμενείς επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες και το δημόσιο
συμφέρον, καθώς, με αυτό τον τρόπο, το μέλλον των ιαματικών πηγών
και των υποδομών τους υποθηκεύεται.
Αυτές οι κυβερνητικές επιλογές επηρεάζουν και την Ηλεία, καθώς
υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος να μετατραπούν ο Καϊάφας και τα Λουτρά
Κυλλήνης σε κερδοσκοπικά εργαλεία στα χέρια συμφερόντων.
Θα πρέπει, λοιπόν, η κυβέρνηση ν’ απαντήσει πειστικά στα εξής
ερωτήματα:
Γιατί να μπορεί μια ανώνυμη εταιρεία να αξιοποιήσει καλύτερα
τις ιαματικές πηγές σε σχέση με τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες;
Γιατί δεν προχωρά στην ενίσχυση των Δήμων με προσωπικό και
χρηματοδοτικά μέσα, ώστε να τους δώσει πραγματικά τη
δυνατότητα να αξιοποιήσουν αυτοί τις πηγές τους; Γιατί δεν
περιορίζει τις γραφειοκρατικές δυσκολίες που προσθέτουν
επιπλέον προβλήματα και καθυστερήσεις;
Γιατί να χαθεί η δυνατότητα των τοπικών κοινωνιών να
διαχειριστούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και του
ίδιου του τόπου τους τον σπουδαίο θησαυρό των ιαματικών
πηγών; Γιατί εκχωρεί αυτόν τον πλούτο σε ιδιωτικά συμφέροντα;
Μπορεί να υπάρξει ένα δίκαιο και βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο για τη
διαχείριση των ιαματικών πηγών; Βεβαίως και μπορεί, έχοντας ως
κύριους άξονες, μεταξύ άλλων:
το σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον,
την ενεργή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και των ΟΤΑ,
την ανάπτυξη του θερμαλισμού και συναφών δραστηριοτήτων
που θα συμβάλουν στη δημιουργία μόνιμων θέσεων εργασίας,
την επικαιροποίηση της νομοθεσίας,
την ικανοποίηση των επισκεπτών.
Η κυβέρνηση επιλέγει τον εντελώς αντίθετο δρόμο. Αυτό που την
ενδιαφέρει είναι η παράδοση του δημοσίου πλούτου σε
μεγαλοϊδιώτες, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των τοπικών
κοινωνιών. Πριν λίγες εβδομάδες ήταν η ΔΕΗ, αυτή τη φορά είναι οι
ιαματικές πηγές, την επόμενη ποιος ξέρει;
